@Yogya-Bali @Om-Henri
Wat jullie zeggen over studenten die niet willen werken raakt de kern, maar het probleem is nóg breder, nóg dieper en nóg harder dan alleen “gengsi”.
Het is een compleet cultuurpatroon dat mensen vastzet in afhankelijkheid,
en de uitkomst is zó vaak hetzelfde dat je het al jaren van tevoren kunt voorspellen.
En dit is het deel waar niemand over durft te praten:
1. Geen bijbaan → geen inkomen → geen toekomst → verkeerde afslag
Als je hier tegen een 19–23-jarige zegt:
“Ga werken, al is het maar part-time,”
dan kijken ze je aan alsof je ze beledigt.
Maar raad eens wat er dan gebeurt als papa en mama het echt niet meer kunnen betalen?
Juist:
- Ze gaan niet ineens verantwoordelijkheid nemen.
- Ze gaan niet ineens studeren met discipline.
- Ze gaan niet ineens part-time werken.
Nee.
Ze gaan voor het snelste geld.
En dat is hier nooit de juiste route.
2. En ja, veel meisjes eindigen inderdaad in (verborgen) prostitutie
Dit is geen oordeel — dit is harde realiteit die iedereen hier ziet maar weinig uitspreken.
“Spa service”
“LC”
“Terapi pijat”
“BO Telegram”
“Temenin om om”
“Karaoke hostess”
“Model freelance”
“Open BO cuma buat bayar kuliah”
We doen allemaal alsof het iets uitzonderlijks is,
maar iedereen die langer dan 6 maanden in Indonesië woont weet:
ELKE campus heeft ze.
ELKE stad heeft ze.
ELKE familie kent iemand, maar niemand benoemt het.
Waarom?
Omdat het alternatief — verantwoordelijkheid nemen — cultureel gezien níet is aangeleerd.
Dus kiest men geld boven schaamte, en schaamte wordt gewoon verzwegen.
3. Ouders creëren dit zelf (zonder het te willen)
Ouders denken dat ze hun kinderen “beschermen” door alles te betalen en hen niet te laten werken.
In werkelijkheid creëren ze een kind dat:
geen grenzen kent,
geen discipline heeft,
geen financiële logica heeft,
geen arbeidsmentaliteit ontwikkelt,
en bij de eerste echte financiële druk
direct naar de snelste inkomstenbron gaat.
En hier is hij:
De snelste inkomstenbron is zelden netjes.
- Jongens zijn niet beter: parasitair gedrag
Het gaat niet alleen over meisjes.
Veel jongens kiezen exact dezelfde route —
maar dan niet via prostitutie,
maar via parasiteren op vrouwen (Pooier)
"Cari bule cewek"
"Cari tante"
"Cari single mom"
"Cari sponsor"
"Duit bensin" verhaal
Gratis makan
Gratis motor pinjam
Gratis kos-kosan
Het is hetzelfde patroon:
Niet werken.
Niet groeien.
Niet zelf dragen.
Altijd iemand anders uitmelken.
5. Voor veel bule’s is dit de grootste shock
Je ziet dat mensen kiezen voor problemen.
Niet door onkunde —
maar door trots, schaamte, façade en lui aangeleerde afhankelijkheid.
En het trieste is:
Je kunt 10 oplossingen aanbieden,
maar men kiest altijd voor de 1 route die instant geld geeft,
zelfs als die route het leven verwoest.
6. En nu het allerhardste punt:
Veel van deze jongeren hadden een prima toekomst kunnen hebben.
Echt.
Maar omdat ze geen bijbaan willen nemen uit trots,
en ouders de façade belangrijker vinden dan volwassen worden,
komt er een moment dat er geen geld meer is…
…en dan ineens is de keuze heel simpel:
Werken?
Of jezelf verkopen?
En je weet precies welke keuze het vaak wordt.
Conclusie (zoals het is, niet zoals men het wil horen):
Indonesië heeft miljoenen jongeren die slim genoeg zijn
maar compleet lam worden gelegd door hun eigen cultuur van trots en façade.
En de prijs wordt niet vandaag betaald,
maar over 3–5 jaar —
wanneer het geld op is,
de façade instort,
en de realiteit keihard binnenkomt.
